Nasz artykuł "Length of Phonemes in a Context of Their Positions in Polish Sentences" został przyjęty na konferencję SIGMAP. Praca opisuje zjawisko wydłużania większości fonemów na końcach zdań co daje możliwość modelowania interpunkcji w rozpoznawanej mowie. Przy zastosowanym kryterium akustycznym wykryto 37% końców zdań przy zaledwie 2.5 % stopie fałszywych detekcji.
google.com, pub-0177550132004975, DIRECT, f08c47fec0942fa0
30 maj 2013
28 maj 2013
Zasoby językowe, część druga
Fragment książki "Przetwarzanie mowy"
www.dsp.agh.edu.pl
Program do robienia korpusów mowy opracowany na AGH umożliwia kojarzenie istniejących nagrań (takich jak audiobooki) z istniejącymi tekstami. Pozwala to oszczędzić czas i środki finansowe na robienie nagrań. Program umożliwia pracę w tempie około 17 minut pracy operatora na jedną minutę korpusu dokładnie anotowanego na słowa. Przy stosowaniu innych programów, ten stosunek wynosi 20-40 minut pracy na minutę korpusu.
W wypadku korpusów tekstowych należy ustalić skąd pochodzą zebrane materiały. Jeśli są to opublikowane książki lub czasopisma, to można oczekiwać dużo mniejszej liczby błędów, niż w wypadku stron internetowych. Ponadto, w tym przypadku źródło materiałów ma wpływ na rodzaj używanych słów, co w wielu zastosowaniach jest istotne. Przykładowo, może być dość ryzykownym zajęciem projektowanie dowolnego systemu, mającego służyć pracy przy komputerze, na podstawie książek Sienkiewicza.
www.dsp.agh.edu.pl
24 maj 2013
Małpy, Szekspir i Facebook
Zasłyszane na BDASie:
Kiedyś wierzono, że jeśli posadzi się milion małp przed maszynami do pisania i każe im uderzać w klawiaturę to po jakimś czasie powstanie dzieło porównywalne z dziełami Szekspira. Wynalezienie Facebooka i Twittera pokazało, że było to błędne przekonanie.
Wybór korpusu mowy
Fragment książki "Przetwarzanie mowy"
Przy wyborze korpusu należy rozpatrzyć kilka czynników. Podstawową kwestią jest dobór nie tylko języka, ale także dialektu. Powinien on być taki sam, jak ten którym posługują się docelowi odbiorcy projektowanego systemu. Jest to szczególnie ważne w wypadku języków tych krajów, które prowadziły intensywną działalność kolonizacyjną. Ich języki rozprzestrzeniły się po całym świecie i dialekty różnią się bardzo znacząco.
Nie jest to także bez znaczenia w wypadku języka polskiego. Podstawowe dialekty języka polskiego to: śląski (coraz częściej uznawany za odrębny język), wielkopolski, małopolski (w tym gwara krakowska, podhalańska, sądecka, żywiecka i łowicka), mazowiecki (w tym często zaliczana do niego gwara białostocka), chełmińsko-kociewsko-warmiński, północnokresowy i południowokresowy. W wielu rejonach Polski, zwłaszcza zachodniej i północnej, ze względu na masowy napływ ludności po drugiej wojnie światowej, dialekty nie występują. Używany tam język określany jest jako mieszany.
Ujednolicenie języka występuje także przez środki masowego przekazu, edukację i multimedia – a przede wszystkim telewizję. To ujednolicenie dąży zwykle do dialektu używanego w stolicy, tak jest także w przypadku Polski. W cieniu tego zjawiska występuje również wzmożone mieszanie dialektów, wynikające z większej mobilności ludzi w ostatnim dziesięcioleciu. W ten sposób także słowa innych dialektów wędrują poza region swojego pochodzenia.
Kolejnym czynnikiem do uwzględnienia przy wyborze korpusu jest częstotliwość próbkowania w wypadku korpusów zawierających mowę (a nie sam tekst). Typowymi częstotliwościami są 44,1 [kHz] (standard CD) i 16 [kHz] (systemy telekomunikacyjne). Stosuje się także ich wersje okrojone w celu kompresji: 11 025 [Hz] (1/4 pasma CD) i 8 [kHz] (1/2 pasma telekomunikacyjnego). Ten parametr należy uwzględnić, szczególnie jeśli zmienia się korpus, na przykład po wstępnych testach. Dobrze jest odtworzyć mowę w ustalonym przez siebie standardzie. Jeśli są one źle dostosowane, rozpoznamy to po śmiesznym – zwolnionym lub przyśpieszonym – sposobie mówienia.
Istotnym parametrem korpusu jest także format w jakim zapisana jest mowa lub tekst. W wypadku mowy może być dostępna różna liczba kanałów, np. mono lub stereo oraz różny sposób kodowania. Najpopularniejszym sposobem kodowania sygnału analogowego w systemach cyfrowych jest PCM (ang. Pulse Code Modulation). W wypadku polskich korpusów tekstu należy uwzględnić format zapisu polskich znaków ortograficznych. Niestety nie ma w tej kwestii żadnego głównego standardu. Do celów naukowych zwykle najlepiej stosować UTF-8. Stosuje się w nim zarówno znaki jednobajtowe, zaczynające się od 0, jak i wielobajtowe, przy czym 2 bajtowe mają schemat 110xxxxx 10xxxxxx, 3 bajtowe – 1110xxxx 10xxxxxx 10xxxxxx itd. Innymi standardami są na przykład Windows-1250, nazywany także CP-1250, ISO 8859-2, DOS CP852 i Mazovia. Jednym z programów, który umożliwia ich konwersję jest Gżegżółka darmowo dostępna w internecie.
21 maj 2013
Panel dyskusyjny o transferze wiedzy do gospodarki
Panel dyskusyjny o transferze wiedzy do gospodarki odbędzie się w ramach konferencji podsumowującej program stypendialny Doctus. Organizatorem jest Małopolskie Centrum Przedsiębiorczości. Panelistami będą prof. dr hab. inż. Tadeusz Uhl (AGH i EC), dr inż. Bartosz Ziółko (AGH i Techmo), Łukasz Kozak (ABATECH) i Sebastian Weber (Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie). Konferencja odbędzie się 11 czerwca 2013 w Muzeum Lotnictwa Polskiego, Al. Jana Pawła II 39 w Krakowie. Panel jest zaplanowany na 14.50.
Zapraszam
20 maj 2013
Komercyjny system rozpoznawania emocji w mowie
Izraelska firma Beyond Verbal zaczęła sprzedawać swój system rozpoznawania emocji w mowie. Był testowany dla 26 języków. Niestety nie wiemy, czy w tym dla polskiego. Prace nad systemem trwały 18 lat. Więcej o Beyond Verbal.
Zasoby językowe, część pierwsza
Fragment książki "Przetwarzanie mowy"
www.dsp.agh.edu.pl
Bardzo ważnym czynnikiem w opracowaniu nowych technologii mowy są zasoby językowe. Prawie wszystkie metody wymagają zapisu mowy, bądź jako dźwięku, bądź tekstów, do statystycznego opracowania parametrów dla odpowiednich modeli. Proces ten zwyczajowo nazywamy szkoleniem. Co więcej, techniki wykorzystujące mowę są tym skuteczniejsze, im więcej materiałów zostało wykorzystanych. Wielu naukowców walczy o zdobywanie kolejnych materiałów, czasami jednocześnie czuwając nad tym, aby ich własne nie dostały się w ręce konkurentów. W ten sposób rywalizujące laboratoria strzegące zasobów językowych zaczynają przypominać zamki pilnujące księżniczek.
Duży, w jakimś sensie kompletny, zbiór danych językowych nazywamy korpusem. W tym rozdziale opiszemy najpopularniejsze korpusy, szczególnie języka polskiego oraz przybliżymy sposoby, w jakie się je gromadzi. Większość korpusów zawiera powieści lub artykuły prasowe. Zdarzają się jednak także stenogramy i strony internetowe. Do niektórych zastosowań potrzebne są zbiory nazw własnych, jak na przykład nazwiska lub nazwy ulic i miast.
Jedną z trudności w przeprowadzaniu badań nad technologiami mowy jest brak standardowych korpusów testowych. Bardzo utrudnia to porównywanie istniejących metod, gdyż wiele zespołów prowadzi badania z wykorzystaniem innych danych. Wynika to głównie z dwóch czynników. Po pierwsze badania te są prowadzone na różnych językach, więc i korpusy muszą składać się z danych pochodzących z różnych języków. Drugim powodem są wspomniane wyżej koszty związane z wytwarzaniem korpusów. Są to zwykle drogie zasoby. Z tego powodu, każdy zespół korzysta z zasobów, które uda mu się pozyskać.
www.dsp.agh.edu.pl
Subskrybuj:
Posty (Atom)